چقدر  قشنگه کسی رو داشته باشی که وقتی نیستی دلش برات تنگ بشه.

روزای سختی رو میگذرونم.به شدت دل تنگم.خودمم نمیدونم برای چی یا کی ، فقط میدونم یه بغض داره منو خفه میکنه. این روزا خیلی بهش فکر میکنم.دوباره یاد روزایی افتادم که از دستش دادم. وقتی حالم بده انگار تمومه غم و غصه های قبلیم بر میگرده.دوباره میرسم جای اول.مغزم داره منفجر میشه.

امروز رفتم دانشگاه.دیدن بچه های ترم اولی حس خوبی بهم میداد.با یه ذوق زیادی ثبت نام میکردن. بیشترشون قیافه های جالبی داشتن .خیلی شبیه بچه دبیرستانی ها بودن. یاد خودم افتادم.روزای اول اصلا خوشحال نبودم.چون نه رشته امو دوست داشتم نه دانشگاهمو.الان دوسش دارم.تنها چیزیه که توی این دنیا بهم قوت قلب میده.

این روزا به تحریک یه دوست نماز میخونم. خیلی وقت بود این حسو تجربه نکرده بودم. ازت ممنونم.  خدایا کمکم کن.همه چیزو به خودت میسپارم.خودت درستش کن.

نوشته شده در چهار شنبه 30 شهريور 1390برچسب:,ساعت 1:9 توسط رها|